Sunday 12 May 2013

ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Ξύπνησα με μια ανάποδη σκέψη: αντι να δεχθώ (αγκαλιά, λουλούδια, κάρτα - τα συνηθισμένα δηλαδή), γιατί να μην προσφέρω πρώτη εγώ;

Να πω, ευχαριστώ που δεν με παίρνεις δεδομένη και που μαζί με όλα με φροντίζεις (me time). Που βρίσκεις υπομονή ενώ είσαι ανυπόμονη, που συγκρατείς τα νεύρα σου (τις πιο πολλές φορές) και που αντέχεις άγχη. Που έμαθες να αφοσιώνεσαι σε κάποιον άλλον εκτός απο εμένα χωρίς να με χάνεις (ή έστω αν με χάνεις, με ξαναβρίσκεις κάποια στιγμή).
Ευχαριστώ που μου έδειξες πόση αγάπη μπορώ να χωρέσω και πόσο η πραγματικότητα είναι πιο ενδιαφέρουσα και θρεπτική απο οποιαδήποτε "κολλαριστή" φαντασίωση. Τι να την κάνω την "καλή μαμά"που χαμογελά γαλήνια και έχει λύσεις, όταν μπορώ να γελάσω με την ψυχή μου αντικρύζοντας το χάος και το απρόσμενο;
Ευχαριστώ που ενώ με "σκλαβώνεις" στο καθήκον (σιχαίνομαι τους λογαριασμούς και τα ασιδέρωτα που μαζεύονται), την ίδια στιγμή "αποδομείς" τα στεγανά - η σκέψη μου ελευθερώνεται. Δεν υπάρχουν πάντα απαντήσεις, πρέπει να μείνω με διλήματα. Πειραματίζομαι, και έτσι έρχομαι πιο κοντά σε αυτό που θέλω να γίνουμε μαζί: μια μαμά, μια γυναίκα και ένας άνθρωπος που δε σταματά να ψάχνει, να αναρωτιέται, να ζει και να φτιάχνει τις δικές του συνταγές.

Χρόνια πολλά εαυτέ που ήσουν για εσένα και που τώρα πια χωράς πολλούς άλλους μαζί με εσένα.

Για όλες εσάς, που μοιραζόμαστε τα παραπάνω......

Τώρα πάω να πιω ένα καφέ και να κάνω διάλειμμα!